20-ամյա Դին Հյոյսենը ներկայումս համարվում է ժամանակակից ֆուտբոլի ամենահեռանկարային խաղացողներից մեկը։ Նա ազգային հավաքականում իր նորամուտը կատարեց մարտի 20-ին՝ Նիդերլանդների դեմ խաղում։

Այդ ժամանակ նա համեմատաբար անհայտ էր երկրպագուների մեծամասնության համար, քանի որ հանդես էր գալիս անգլիական «Բորնմութում»։ Այժմ նա տեղափոխվել է «Ռեալ Մադրիդ»՝ 58 միլիոն եվրոյի դիմաց։

– Դին, այս պահին աշխարհի ամենաերջանիկ մարդը դու՞ ես։

– Հնարավոր է։ Թեև, հավանաբար, իմ հայրը ավելի երջանիկ է (ծիծաղում է)։

– Ո՞վ կմտածեր, որ այս մրցաշրջանը կավարտես Ազգերի լիգայի եզրափակչի շեմին և հնարավորություն կունենաս մասնակցելու Աշխարհի ակումբային առաջնությանը՝ «Ռեալի» կազմում։

– Իմ պլանը «Բորնմութում» երկու տարի անցկացնելն էր, զարգանալը, ապա որոշում կայացնելը։ Բայց ամեն ինչ շատ արագ տեղի ունեցավ, նույնիսկ ավելի արագ, քան սպասում էի։

– Ասում են, երբ Ֆրան Էրնանդեսը և Կիկո Բլանկոն փորձում էին համոզել քեզ խաղալ Իսպանիայի հավաքականում, նրանք հասկացան, որ դու մալագացի, «Մալագայի» երկրպագու և մադրիդիստ ես՝ նույնիսկ քո սենյակի գույնով։

– Այո, ես սենյակս ներկել եմ այդ գույներով, իսկ մահճակալի գլխամասում՝ «Մալագայի» զինանշանն է։ Իհարկե, ես դեռ հետևում եմ թիմին։ Բայց այժմ՝ «Ռեալ»։

– «Մալագայից» տեղափոխվեցիր «Յուվենտուս»՝ 470,000 եվրոյի դիմաց, իսկ այժմ գնում ես «Մադրիդ»՝ 58 միլիոնով։ Գլուխդ չի՞ պտտվում։

– Դա ինձ վրա մեծ ազդեցություն չունեցավ։ Նրանք վճարեցին իմ հրաժարագինը։

– Մինչ Նիդերլանդների դեմ խաղում նորամուտդ, երկրպագուները քեզ գրեթե չէին ճանաչում։ Դու գիտակցո՞ւմ էիր, որ դա կարևոր օր է քեզ համար։

– Իհարկե։ Դա շատ յուրահատուկ էր։ Դա այն առավելագույնն էր, ինչին հասել էի մինչ այդ։

– Բնութագրիր քո խաղաոճը։ Ավելի շատ Վարա՞ն ես, թե՞ Ռամոս։

– Ես փորձում եմ նմանվել Սերխիո Ռամոսին, նա իմ կուռքն է։

– Քո խաղաոճը հիշեցնում է Հիերոյին…

– Հնարավոր է, մենք երկուսս էլ Մալագայից ենք, գուցե ինչ-որ ընդհանրություն ունենք…

– Ի՞նչ կասեիր «Ռեալ Մադրիդի» նախագահին։

– Շնորհակալ եմ բոլոր նրանց, ովքեր դա հնարավոր դարձրին։ Շնորհակալ եմ Ֆլորենտինոյին, սպորտային տնօրեններին և բոլորին, ովքեր մասնակցել են։ Ես շատ ուրախ եմ։

– Ի՞նչ ասաց քեզ Խաբի Ալոնսոն, երբ զանգահարեց։

– Մենք մի փոքր խոսեցինք թիմի, նրա մտքերի և նախագծի մասին։ Իհարկե, մենք ցանկանում ենք կրկին հաղթել և վստահ ենք, որ դա կանենք։

– Խոսե՞լ եք քո դերի մասին դաշտում, ինչ է նա ակնկալում քեզանից։

– Գնդակով խաղի մասին։ Կարծում եմ՝ ես կենտրոնական պաշտպան եմ՝ լավ հարվածով, և, իհարկե, նա ցանկանում է, որ օգնենք թիմին գնդակի շրջանառության մեջ։

– Խաբին խաղացել է հավաքականում Բուսկետսի հետ՝ կազմելով հենակետային զույգ։ Խոսե՞լ եք, թե ինչպես է նա պատկերացնում գնդակի շրջանառությունը, մանրամասների մեջ խորացե՞լ եք։

– Դա ավելի անձնական է… Կտեսնենք դաշտում։

– Հաջորդ մրցաշրջանը քեզ համար հուզիչ կլինի։ Պատրա՞ստ ես։

– Կարծում եմ՝ դեռ չեմ գիտակցել իրականությունը։ Բայց ես այստեղ եմ՝ «Ռեալում», և կփորձեմ անել ամեն ինչ, ինչ կարող եմ։

– Ո՞ր կենտրոնական պաշտպաններին ես օրինակ համարում։

– Իմ գլխավոր կուռքը Սերխիո Ռամոսն է։ Նրա մոտ ամեն ինչ կա՝ առաջնորդություն, գոլեր, անհատականություն, բնավորություն։ Այդ պատճառով եմ փորձում նմանվել նրան։

– Ո՞ր շրջանը կբնութագրես որպես լավագույնը նրա կարիերայում։

– Բոլորը։ Լիդերության, գոլերի, անհատականության, բնավորության տեսանկյունից։ Այդ պատճառով նա իմ կուռքն է։

– Թռիչքի ժամանակ հանդիպեցի մեր ընդհանուր ընկերոջը։ Նա խնդրեց հարցնել քեզ Մոուրինյոյի զանգի մասին՝ Սուրբ Ծննդյան օրը։

– Ես ընտանիքիս հետ էի, երբ հեռախոսը զանգեց։ Չէի կարող հավատալ։ Շատ շնորհակալ եմ նրան և շատ երջանիկ, որ այդ փուլում կարողացա հայտնվել «Ռոմայում»։

– Ինչպիսի՞ն է նա։

– Դուք գիտեք, թե ինչպիսին է նա։ Անվախ մարդ է, և եթե ինչ-որ բան որոշել է, ապա գնում է դրա հետևից առանց վախի։

– Այսինքն՝ դա դարձավ քո կարիերայի շրջադարձային պահը։

– Այո, այո...

– Պրեմիեր լիգայում խաղացել ես Հոլանդի և Իսակի դեմ։ Լա Լիգայում կա՞ն նման մակարդակի հարձակվողներ։

– Այստեղ խաղաոճը մի փոքր այլ է։ Գնդակի ընդունում գծերի միջև և ավելի քիչ մեն–մենակ դուրս գալ։ Կարծում եմ՝ ամեն ինչ այլ կլինի, բայց դա նույնպես լավ է ինձ համար։

– Ուրախ ե՞ս Մբապեի հետ խաղալու հնարավորությունից։

– Ցանկանում եմ խաղալ լավագույնների հետ, և եթե կարող եմ դա անել, ապա ավելի լավ։ Մբապե, Վինիսիուս, Ռոդրիգո և Բելինգեմ՝ բոլորն էլ լավագույն հարձակվողներն են։

– Ինչպե՞ս պատահեց, որ հայրդ հարձակվող էր, իսկ դու՝ կենտրոնական պաշտպան։ Վիճու՞մ եք։

– Հայրս ուզում էր, որ հարձակվող լինեմ, բայց դա ինձ համար չէ։ Հավանաբար, գոլային հոտառություն ունեմ։ Սովորաբար, մրցաշրջանում երկու գոլ եմ խփում։

– Միանում ես հարձակմանը...

– Փորձում եմ։

– «Ռեալի» որ խաղացողի հետ կցանկանայիր հատկապես ծանոթանալ։ Բելինգեմի՞։

– Անձամբ ծանոթ եմ միայն Ռաուլ Ասենսիոյի հետ, բայց անհամբեր սպասում եմ բոլորի հետ հանդիպմանը։ Շատերը ինձ գրել են։ Վեց կամ յոթ մարդ ողջունել է ինձ։

– Աջլիկ ես, բայց խաղում ես ձախով, ինչպես Ռաֆա Նադալը։

– Երբ փոքր էի, մեր այգում դարպասներ կային, և ես միշտ փորձում էի ձախ ոտքով հարվածել դարպասաձողին։ Այդպես ավելի լավացա։ Սկզբում դա անում էի մարզումներում, հետո՝ խաղերում, և այդպես զարգացրի երկու ոտքս էլ։

– Դա քո հոր արժանիքն է, ով նույնպես պրոֆեսիոնալ ֆուտբոլիստ էր։

– Այո, նա ինձ դա փոխանցեց։

– Ո՞ր համարով ես հանդես գալու «Մադրիդում»։ Հավաքականում կրում ես «12»-ը, իսկ «Բորնմութում»՝ «2»-ը, որը «Մադրիդում» պատկանում է Կարվախալին։

– «Բորնմութում» «2»-ը գրեթե միակ ազատ համարը էր, իսկ «12»-ը՝ հավաքականում։ Դա ինձ շատ չի անհանգստացնում։ Կտեսնենք, թե ինչ համարով եմ խաղալու։

– Ինչպե՞ս անցավ քո նորամուտը Իսպանիայի հավաքականում՝ խաղալով քո ծննդավայր երկրի դեմ, ծնողներիդ ներկայությամբ։

– Սուլոցներ կային, բայց ես գիտեի՝ ինչ սպասել։ Ակնկալում էի դա։ Արդեն տաքացման ժամանակ լսում էի վիրավորանքներ և մարդկանց գոչյուններ։ Դա ինձ ավելի շատ մոտիվացրեց։ Ինձ համար դա կարևոր չէր։

– Քանի՞ լեզվով ես խոսում, և ո՞րը հաճախ ես օգտագործում։

– Չորս լեզվով եմ խոսում, բայց ամենաշատը՝ իսպաներեն։